Pretenciozan, krvav, standardno poremećen, razvučen i atraktivno drugačiji.
Sve ove etikete i inače se daju zalijepiti uz noviju stvaralačku fazu nikad popularnijeg Sion Sona, ali posebno na njegov novi festivalski hit, koji je podijelio publiku i kritiku više nego prethodna dva naslova unutar ‘trilogije Mržnje’.
Možda zato što u neku ruku jest najlošiji u njoj – ‘Love Exposure’ bio je remek-djelo, ‘Cold Fish’ bio je prekrasno ludilo, a ovaj je koncipiran kao kriminalistička priča s klasičnom kimkidukovskom konzervativnom premisom o zlim posljedicama seksualnog oslobođenja žena, koja se da iščitati i kao kritika modernog Japana, ali funkcionira i na svim ostalim razinama; kao pinku eksploatacija, gorefest, drama, arthouse drkanje…
No ako je najlošiji u trilogiji, nije loš, dapače! Priča o supruzi uglednog književnika koja zbog nedostatka seksa u braku postaje porno glumica i prostitutka nudi klasičnu dozu japanskih urbanih boleština, premazanu poezijom, književnošću, feminizmom, whodunnit? misterijom, autorskom masturbacijom i narezanim leševima, što je i više nego dovoljno da vas dva sata prikuje uz sebe.
