‘Tomie Unlimited’ (2011)

Tokyo Gore Tomie.

Prvi ‘Tomie’ gledali smo tamo negdje 2003., četiri godine nakon što je snimljen, u pripremama za stvaranje Žutog titla i tada je itekako funkcionirao, kao jedan od stilski finije ispoliranih izdanaka novog vala japanskog psihološkog horora. No kako su uslijedili mnogi nastavci koji su bili praktički negledljivi, od franšize smo poodavno digli ruke – sve dok se netko nije dosjetio da bi ju mogao kikstartati nitko drugi do li mister Noboru Iguchi osobno!

‘Tomie: Unlimited’, snimljen 12 godina nakon prve adaptacije popularne mange proslavljenog Junjija Ita, autora sage o dekapitiranoj, ali neuništivoj djevojci-demonu, u Iguchijevim rukama postaje uistinu bizarnim, ali iznenađujuće uspješnim hibridom – zadržava elementarnu atmosferičnost i creepy auru serijala, ali je u isto vrijeme puni onim što majstoru najbolje ide od ruke, goretastičnim eksploatacijskim iživljavanjem odrađenim sa šarmom i kanisterima punim špricajuće krvi.

Tomie ustaje iz mrtvih i na 18. rođendan vraća se svojoj obitelji u koju unosi dozu klasično uznemirujućeg incestuoznog sadizma, a potom otkrije dodatnu glavu s izbečenim jezikom, koja je izrasla iz rane na njezinom lijevom ramenu pa krene kaos. Rezultat? Najbolji ‘Tomie’ ikada.