Korejski 'Kids'.
S odličnom fotografijom, dokumentarističkim stilom genijalne drmusave video kamere iz ruke i velikom količinom eksplicitnog fizičkog nasilja nad maloljetnim djevojkama (čitaj: svako malo pa šaka u glavu). Beskompromisno i, da prostite, kontroverzno, film koji izravno, nesuzdržano i žestoko napada korejski konzervativni mentalitet skrivanja problema pod tepih te donosi vrlo iskrenu, mučnu, koliko i dirljivu, stilski ispoliranu pa čak i pomalo romantičnu storiju o delikventnoj mladeži na ulicama Seula, ozloglašenoj četvrti Garibong-dong, poznatoj po mladim beskućnicima.
Oni imaju sjebane roditelje i sjebane živote, ali se nekako snalaze, kroz prostituciju, krađu, snifanje i organiziranje rape partyja, na kojima frajeri organizirano siluju djevojke koje, barem u ovom filmu, to zapravo prikriveno i žele. Pa ako su zbog mizoginije već srljali napadati Kim Ki-duka, što bi tek površni kritičari rekli Sang-soo Imu, koji je nakon petomjesečnog života na ulici s beskućnim tinejdžerima u sve to maestralno utrpao osobna iskustva, briljantne mlade glumce, maloljetnički seks, lokalnu mafiju i opaku kritiku sustava.
Film koji teče slobodnim stilom, dokumentaran koliko i savršeno izrežiran. Druga, mračna strana Koreje u koju jednostavno morate uroniti.
